Paciorek w jedlinie

Paciorek w jedlinie

Płacząca wierzba chyli warkocze.
Mgieł – Aniołów smutny taniec,
Co w jedlinowym splocie,
Tkają z ros kropel Różaniec.

Jesienny liść purpurą ściele
Wam Wiekuiste Posłanie.
Mgłą Krzyż otulasz, Aniele.
Ciche... „Memento…” szeptanie.

I perłą rosy Łza Smutku
Spłynie na liści kobierzec,
Utonie w plecionym kwieciu.
Anioł odmówi Pacierze:

,,Nie Sędzią Bądź Wam – Zbawicielem,
Panie!” – epitafium modły...
Twe mgieł aureole, Aniele,
Nad Skrą Pamięci wśród jodły.

Jedna Łza, co w oku kręci,
Kroplą po policzku spłynie...
Jedna Łza – Wdzięcznej Pamięci,
Stanie Paciorkiem w Jedlinie.

Moim Bliskim i Wszystkim, których znałam, odpoczywającym Snem Wiekuistym
W Dniu Święta Zmarłych