Komentowane artykuły...

Łęckie Dziady

„Ciemno wszędzie, głucho wszędzie, co to będzie, co to będzie?”.

W miniony piątek, 27 października, młodzież łęcka, pomimo deszczowej pogody, spotkała się w bibliotece. Podczas tego spotkania młodzi, wraz z Paniami z biblioteki oraz ze świetlicy, przedstawili fragment dramatu Adama Mickiewicza pt. ,,Dziady” część II. Podczas przygotowań do występu było wiele śmiechu i radości.

To nie pierwsza tego typu akcja w Łękach i zapewne nie ostatnia. Dzięki twórczym spotkaniom młodzież ma okazję do poszukiwania inspirujących pomysłów w wyrażaniu własnej osobowości, rozwijania kreatywności oraz zaprezentowania swoich talentów.

A kto jeszcze nie przeczytał „Dziadów” – zachęcamy.

„Czyscowe duszeczki!
W jakiejkolwiek świata stronie:
Czyli która w smole płonie,
Czyli marznie na dnie rzeczki,
Czyli dla dotkliwszej kary
W surowym wszczepiona drewnie,
Gdy ją w piecu gryzą żary,
I piszczy, i płacze rzewnie;
Każda spieszcie do gromady!
Gromada niech się tu zbierze!
Oto obchodzimy Dziady!
Zstępujcie w święty przybytek;
Jest jałmużna, są pacierze,
I jedzenie, i napitek.”
/Dziady cz. II – fragment/

DZIADY. Jest to nazwisko uroczystości obchodzonej dotąd między pospólstwem w wielu powiatach Litwy, Prus i Kurlandii, na pamiątkę dziadów, czyli w ogólności zmarłych przodków.

Uroczystość ta początkiem swoim zasięga czasów pogańskich i zwała się niegdyś ucztą kozła, na której przewodniczył Koźlarz, Huslar, Guślarz, razem kapłan i poeta (gęślarz).

Komentarze

Tutaj możesz zostawić komentarz aby to zrobić musisz być zalogowany. Możesz to zrobić tutaj...